Pierogarnia "Stary Młyn" w Toruniu

Sporo jeździmy po Polsce i zdarza nam się odkryć fajną restaurację ze smacznym jedzeniem. I zupełnie bezinteresownie postanowiłam, że od czasu do czasu podzielę się swoimi wrażeniami z miejsc, gdzie można smacznie zjeść. Tak więc powstaje na tym blogu nowa zakładka pod hasłem „gdzie warto jeść”. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że takich miejsc jest ogrom i każdy ma jakieś swoje ulubione, ale czasem jedziemy do jakiegoś miasta i nie mamy pojęcia, gdzie warto wejść. My sami często przeglądamy opinie, raz się z nimi zgadzamy, innym razem nie.

W piątek wieczorem, dobrze po 22.00 wymyśliliśmy, że w sobotę pojedziemy do Torunia. Zielonooki stwierdził jednak, że nie mam dzwonić do siostry i jej uprzedzać, bo zacznie szaleć, a jest w ciąży i ma odpoczywać. Planowaliśmy wpaść tylko na kawkę, zostawić jej świeżą dostawę książek i nie robić kłopotu. No to nie zadzwoniłam, nie uprzedziłam i gdy byliśmy już na miejscu dałam znać, że w grodzie Kopernika żeśmy się zjawili. No i klapa – oni byli u teściów na działce rekreacyjnej – jakiś rzut beretem od Koronowa... No i Inesie od razu humor się popsuł, więc wymyśliła, że jak będziemy wracać to mamy zajechać – w końcu to „prawie” po drodze, a że kobiecie w ciąży się nie odmawia to pojechaliśmy. 

Ale kilka godzin wcześniej pospacerowaliśmy po ruinach zamku krzyżackiego, który jest w trakcie renowacji (swoją drogą tak się zastanawiam - jak można remontować ruiny?), weszliśmy do Katedry św. Janów, w której też trwa remont (podobno do października 2013 roku), poszwendaliśmy się uliczkami Starego Miasta, a na końcu odwiedziliśmy Żywe Muzeum Piernika i Zielonooki (no dobra, ja też) terminował i dzielnie uczuł się robić pierniki (co uwieczniłam na zdjęciu). Sprawdzimy przed świętami czy jest dobrym czeladnikiem :-)

I powiem Wam, że jeśli będziecie mieli okazję odwiedzić Toruń to nie omijajcie ulicy Rabiańskiej 9. Przez 40 minut doskonale się bawiliśmy razem z dzieciakami, które również na terminowanie przybyły w towarzystwie swoich rodziców :-)

No dobra, ale miało być o knajpce, a nie naszym podróżowaniu. Zielonooki miał ochotę na pierogi, więc trafiliśmy do Pierogarni „Stary Młyn”. Miejsce przeurocze, przytulne, choć praktycznie w samym centrum Starego Miasta (ul. Łazienna 28/1).

Zachwyciło mnie wystrojem i niesamowitą dbałością o szczegóły. Urządzone jest w takim troszkę starodawnym stylu, ale bez nagromadzenia zbędnych przedmiotów.

Pierogarnia ma dwie sale i letni ogródek, więc miejsca jest sporo. My byliśmy około godziny 13.00 i już zaczynali schodzić się ludzie. Gdy wychodziliśmy nasza sala była pełna.

Każde z miejsc w knajpce opisane jest zabawną, starą polszczyzną. Jeśli ktoś ma życzenie może umościć się w „bocianim gnieździe”, do którego wchodzi się po drabince.

Przywitała nas przesympatyczna kelnerka Beata i z niezwykłą życzliwością służyła radą przy wyborze pierogów. A wybór był niewąski. Można było wybierać między pierogami lepionymi w sposób tradycyjny zwanymi „lepiochami” a pierogami z pieca noszącymi nazwę „piecuchy” (zwykłe albo kruche ciasto). W każdej z kategorii były trzy rodzaje pierogów: mięsne, wegetariańskie i słodkie. Był też olbrzymi pieróg smażony noszący przesympatyczną nazwę „Czeburek kresowy”. Do każdego rodzaju pierogów można sobie wybrać sos: czosnkowy, pomidorowy, grzybowy, gorgonzola, koperkowy, czekoladowy, żurawinowy, malinowy, figowy, korzenny, waniliowy, borówkowy, czyli dla każdego coś dobrego. W pierogarni są też 4 rodzaje zup, kilka sałatek i surówek do wyboru. Są też inne dania mączne – placki ziemniaczane, kopytka, kluski. Ale w końcu do pierogarni to chodzi się na pierogi.

Zanim dostaliśmy nasze pierogi i surówki pojawiło się na stole czekadełko w postaci świeżego chleba, smalcu i ogórków kiszonych. Zielonooki się śmiał, że wyjadam mu ogórki zostawiając dlań chleb i smalczy.

Zdecydowaliśmy się na pierogi pieczone, z klasycznego, bardzo cienkiego ciasta z nadzieniem mięsnym – każdy z innymi dodatkami. Wybraliśmy porcję mniejszą, składającą się z trzech pierogów (przedział cenowy za porcję 3 pierogów pieczonych: 10,96 – 13,46), przy czym ja po dwóch miałam już dość i zastanawiałam się, kto da radę zjeść pięć. Podobno nasza pani kelnerka ma takie możliwości, choć wcale na to nie wyglądała.

Wszystkie, które miałam na talerzu były smaczne, choć najbardziej przypadł mi do smaku pieróg diabelski – z wołowiną, cebulką, papryką i ogórkiem konserwowym na pikantnie. Zielonooki też uznał wszystkie za udane, choć najmniej smakował mu pieróg sołtysowy – z wątróbką smażoną, cebulą i pieczarkami, ale jak sobie wybrał tak mia.

I pierogi i sosy do nich (Zielonooki wybrał czosnkowy, ja grzybowy) były wyraziste w smaku, dobrze doprawione i zwyczajnie smaczne, a wszystkiego dopełnił mix smacznych surówek. Za obiad dla dwóch osób (bez napojów) zapłaciliśmy 33 zł.

Po obiadku i zapłaceniu rachunku umknęliśmy drzwiami, nad którymi wisi cudny napis  "czmychalnia"

Miejsce warte odwiedzenia... sympatyczne, smaczne i z bardzo przyjaznymi cenami.