Boże Narodzenie

"Zawsze ilekroć się uśmiechasz do swojego brata i wyciągasz do niego rękę,
Zawsze ilekroć milkniesz, by innych wysłuchać,
Zawsze kiedy rezygnujesz z zasad, które jak żelazna obręcz uciskają ludzi w ich samotności,
Zawsze kiedy dajesz odrobinę nadziei załamanym,
Zawsze kiedy rozpoznajesz w pokorze, jak bardzo znikome są twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość, Zawsze ilekroć pozwolisz, by Bóg pokochał innych przez Ciebie
- ZAWSZE WTEDY JEST BOŻE NARODZENIE"

/Matka Teresa z Kalkuty/

Życzę Wam wszystkim, aby ten piękny czas Bożego Narodzenia, 

który przed nami był czasem rzeczywistego pokoju, miłości i radości dla Was i Waszych Bliskich,
czasem, który rozciągnie się także poza te świąteczne dni.
Aby wzmagał w Was dobro, ufność i wiarę,
dodawał sił i otuchy w zmaganiach z codziennością,
aby owocował dobrym zdrowiem, powodzeniem i błogosławieństwem we wszystkich Waszych przedsięwzięciach -
zarówno zawodowych, jak i prywatnych,
oraz aby Nowy Rok, który tuż tuż okazał się tym, 

w którym spełnią się Wasze dotychczasowe marzenia 

a wykrystalizują nowe plany i pomysły na przyszłość.

Bigos a'la Margarytka

Ile domów tyle bigosów. Każdy ma na niego jakiś swój sposób. Ja bigos gotuję podobnie jak moja babcia, z tym, że babcia nie dodawała do bigosu kiełbasy, a jedynie różne mięsa. A my lubimy z kiełbasą, więc jest trochę mięsa i trochę kiełbasy. A właściwie tego mięsa jest całkiem sporo, podobnie jak i grzybków.

Mój bigos jest raczej z gatunku tych chudych, bo jedyny tłuszcz jaki się w nim pojawia pochodzi z wędliny. Używam chudego mięsa – wołowiny i szynki wieprzowej. Dodaję do niego odrobinę czerwonego wina i powideł śliwkowych. A czasem również sparzonego, obranego pomidora. Mięso do bigosu wcześniej marynuję, a potem albo smażę na patelni grillowej, albo piekę na blasze w piekarniku (szczególnie wtedy, gdy robię duży gar bigosu).

Niektórzy gotują bigos tylko z kiszonej kapusty, ja gotuję z mieszanej. I taki smakuje nam najbardziej.

Do gotowania bigosu potrzebne są dwa garnki – jeden mniejszy, drugi duży, w którym połączymy obie kapusty. Mnie po raz kolejny przydał się duży garnek ceramiczny Delimano (a obawiałam się, że będzie rzadko używany), w którym bigos gotował się bez przypalania. 

Gdy już zabieram się za gotowanie bigosu to od razu robię go trochę więcej, wkładam do słoików, pasteryzuję i odstawiam do lodówki. Można też bigos zamrozić, ale powiem szczerze, że wolę taki ze słoika niż mrożony. 

Składniki na duży garnek:

1,5 kg kapusty kiszonej (nie kwaszonej)

1,5 kg kapusty białej(średnia główka)

2 - 3 duże cebule

20 g suszonych borowików (albo podgrzybków)

400 g wołowiny

400 g wieprzowiny (u mnie szynka)

200 g kiełbasy podwawelskiej

200 g kiełbasy myśliwskiej

100 g wędzonki krotoszyńskiej

3 kopiaste łyżki dobrych powideł śliwkowych (dałam domowej roboty) albo 10 suszonych śliwek

150 ml czerwonego wytrawnego wina

4 liście laurowe

6 ziaren ziela angielskiego

14 ziaren czarnego pieprzu

4 ziarna jałowca

pieprz świeżo mielony + ewentualnie sól, jeśli kapusta kiszona jest mało słona

½ łyżeczki ostrej papryki

opcjonalnie: rozmaryn, kminek (ja obecnie nie dodaję)

opcjonalnie: 2 sparzone świeże pomidory(ja rzadko kiedy dodaję)

Do zamarynowania mięsa:

1 łyżeczka soli (można dać więcej jeśli ktoś lubi bardziej słone potrawy)

1 łyżeczka pieprzu

1,5 łyżeczki czerwonej słodkiej papryki

½ łyżeczki chili 

Mięso pokroić w grubą kostkę, wsypać przyprawy, dobrze wymieszać i wstawić do lodówki na całą noc.

Kapustę białą poszatkować, wrzucić do dużego garnka i wsypać 1 płaską łyżeczkę soli. Kapustę kiszoną włożyć do mniejszego garnka (jeśli jest bardzo kwaśna to wcześniej wypłukać w zimnej wodzie). Dodać po 2 liście laurowe, po 3 kulki ziela angielskiego, po 2 ziarna jałowca i po 7 ziaren pieprzu. Wsypać  po 10 g borowików suszonych, podlać wodą i gotować przez 30 minut.

Kiełbasę i wędzonkę krotoszyńską pokroić w kostkę, wrzucić na patelnię (nie dodawać tłuszczu) i podsmażyć. W tym czasie obrać i pokroić w średnią kostkę cebule. Podsmażoną kiełbasę przełożyć ostrożnie do garnka z kapustą kiszoną, a na tłuszcz, który wytopił się kiełbasy wrzucić cebulę i podsmażyć do lekkiego zrumienienia. Połowę cebuli przełożyć do garnka z kapustą kiszoną, a połowę do garnka z kapustą białą. Mięso wrzucić na tę samą patelnię i podsmażyć do zrumienienia (jeśli decydujemy się na pieczenie to trzeba je wstawić do piekarnika wcześniej i piec bez przykrycia przez 30 minut w 180 - 200 stopniach – co jakiś czas przemieszać) i przełożyć do garnka ze świeżą kapustą. Obie kapusty gotować z mięsem przez kolejne 30 minut. Gdy biała kapusta będzie miękka połączyć ją z kapustą kiszoną. Wymieszać, wlać wino i gotować przez 10 minut bez przykrycia. Dodać powidła, przykryć i gotować na bardzo wolnym ogniu przez kolejne 40 minut, co jakiś czas mieszając. Trzeba pilnować, aby w garnku zawsze była niewielka ilość wody – w razie potrzeby dolewać.

Wyłączyć, dodać 1 łyżeczkę świeżo mielonego pieprzu (ewentualnie odrobinę rozmarynu i kminku), wymieszać i odstawić na noc na balkon (do lekkiego przemrożenia – latem to oczywiście nie jest możliwe, więc wtedy zostaje lodówka). Na drugi dzień gotować przez kolejne pół godziny. Pod koniec można dodać 2 sparzone, obrane i pozbawione pestek pomidory ale nie jest to konieczne – wszystko zależy od naszych upodobań. Spróbować i ewentualnie doprawić pieprzem. Soli powinno wystarczyć, bo kapusta kiszona sama w sobie już jest słona.

Bigos im częściej odgrzewany tym smaczniejszy... i przeważnie jest tak, że najlepszy jest wtedy, gdy zostaje go już niewiele. 

Shoarma z sosem ziołowym

Kilka razy miałam okazję jeść shoarmę w restauracjach i zawsze mi smakowała. Robiłam do niej kilka podejść i nie mogłam dojść do właściwych proporcji przypraw, ale metodą prób i błędów osiągnęłam to, o co mi chodziło. W sumie nie wiem, czy tak powinna smakować prawdziwa shoarma, ale ile razy częstowałam nią znajomych tyle razy padała prośba o przepis. W warunkach domowych przygotowanie shoarmy takiej jak w restauracji nie jest możliwe, bo pewnie tylko nieliczni dysponują specjalnym obrotowym grillem ze szpikulcem, na który można nabić mięso. Poza tym raczej nikt z nas nie potrzebuje kilku kilogramów mięsa na obiad. Więc wersja z patelni musi wystarczyć.

Przepis pojawił się kilka lat temu na moim starym blogu i jak się okazuje był bardzo lubiany (znalazłam nawet kilka jego kopii w internecie). Zmieniłam go od tego czasu odrobinę – zrezygnowałam z granulowanego czosnku na rzecz kolendry i kardamonu. I moim zdaniem wychodzi jeszcze lepsza.

Jest to danie z gatunku pikantnych, więc jeśli ktoś woli łagodniejsze dania to może zrezygnować z pieprzu cayenne, ograniczyć kumin i imbir albo tą samą ilość przypraw dodać do podwójnej porcji mięsa.

Danie jest banalnie proste i szybkie do przygotowania, choć osobiście uważam, że zamarynowanie mięsa i odstawienie go na całą noc do lodówki sprawia, że mięso jest jeszcze smaczniejsze.

Można je urozmaicić porcją sera – po usmażeniu posypać serem i krótko zapiec (wystarczy patelnię przykryć pokrywą i ser się ładnie rozpuści)

Składniki na 2 porcje:

300 - 400 g mięsa wieprzowego albo piersi z kurczaka (ja wolę pierś, więc biorę dwa pojedyncze filety)

2 łyżki oleju sezamowego (ewentualnie słonecznikowego)

2 łyżki octu balsamicznego

1 pełna łyżeczka papryki słodkiej

1 pełna łyżeczka curry

¼ łyżeczki gałki muszkatołowej

¼ łyżeczki mielonego kuminu

¼ łyżeczki kardamonu

¼ łyżeczki kolendry

¼ łyżeczki imbiru w proszku

¼ łyżeczki pieprzu cayenne

sól (ale można z niej zrezygnować, bo przyprawy są aromatyczne)

szczypta białego pieprzu

Składniki na sos:

mały kubeczek jogurtu naturalnego (100-150 g)

duża łyżka majonezu albo i dwie

kleks pikantnego keczupu

pieprz

1 łyżka suszonych ulubionych ziół (bazylia, tymianek, koperek itp.) albo świeże drobno posiekane

(można też użyć gotowej mieszanki do sosu sałatkowego – ja czasem sięgam po sos "tysiąca wysp" Kotanyi)

Mięso pokroić na kawałki (np. w dużą kostkę albo w paseczki), wsypać przyprawy, wlać olej i ocet balsamiczny, wymieszać i odstawić do lodówki na co najmniej godzinę (a najlepiej na całą noc).

Mięso wyciągnąć z lodówki i obsmażyć na gorącej patelni, aż się pięknie zarumieni. Podlać niewielką ilością wody i smażyć, aż cała woda odparuje, a mięso będzie miękkie i oblepione przyprawami. Jeśli użyjemy wieprzowiny to czas smażenia powinien być trochę dłuższy niż w przypadku drobiu. Stopień zrumienienia zależy od indywidualnych upodobań. Ja nie podsmażam zbyt mocno, wtedy mięso nie robi się suche.

Wszystkie składniki sosu wymieszać.

Podawać z ulubionymi dodatkami. Można mięso zawinąć razem z warzywami w tortillę, albo włożyć do pity.  U mnie był ryż pełnoziarnisty gotowany z curry, które nadało mu nie tylko ładnego koloru, ale i bardzo fajnego smaku i surówka colesław. 

Barszcz wigilijny

Jedni wolą barszcz na zakwasie, inni bez... ja zdecydowanie zaliczam się do tych drugich, choć oczywiście taki na zakwasie też jadam i nie marudzę.

Dziś proponuję bardzo prostą wersję barszczu bezmięsnego, na wywarze grzybowo – warzywnym. Dla mnie to jeden z najlepszych barszczy, ale oczywiście nie będę dyskutować jeśli ktoś powie, że woli na zakwasie :-) Lubię go z uszkami, ale równie dobrze smakuje z pasztecikami czy krokietami.

Grzyby z wywaru wykorzystuję do przygotowania uszek, które potem są do barszczu jak znalazł.

Bardzo często wykorzystuję do gotowania barszczu grubo tarte buraczki, które sobie przygotowuję jesienią – to wygodne i dużo szybsze. 

Składniki na 6 – 8 porcji ( ok. 2,5 l czystego barszczu)

Wywar warzywny:

4 średnie marchewki

2 pietruszki

1 mały seler

kawałek pora

2 gałązki selera

½ pęczka zielonej pietruszki

1 gałązka lubczyku (fanką nie jestem, ale do barszczu mi pasuje)

2 liście laurowe

4 ziarnka ziela angielskiego

8 ziaren pierzu

1 ząbek czosnku (można dać 2 -3 ząbki, ale u mnie z tym oszczędnie, bo nie przepadam)

2 płaskie łyżeczki soli

2 litry wody

Wywar grzybowy:

50 g suszonych grzybów

1 liść laurowy

2 ziarna ziela angielskiego

2 duże buraki (około 800 g), albo słoiczek tartych na wiórki (takich jak TE)

Do smaku:

2 – 3 łyżki octu (daję 10%) albo soku z cytryny (ja wolę ocet)

2 łyżeczki cukru

świeżo mielony pieprz

odrobina majeranku

Warzywa obrać, opłukać, wlać 2,5 l zimnej wody, wsypać sól, dodać liście laurowe, ziele angielskie, pieprz w ziarnach. Całość gotować około godziny i uzupełniać wodę, jeśli zbyt mocno odparuje.

Grzyby zalać zimną wodą, wypłukać, odcedzić. Zalać ponownie wodą (około 600 -700 ml) i gotować godzinę. Buraki opłukać, zalać zimną wodą i również gotować przez godzinę. Buraki odcedzić, obrać i zetrzeć na tarce na grubych oczkach (ja wykorzystałam tarczę robota FP270 Kenwood).

Wywar warzywny przecedzić (byle nie do zlewu). Warzywa wyrzucić, bo po godzinie gotowania pozbawione są smaku. Wywar grzybowy również przecedzić (grzyby można wykorzystać np. do uszek, krokietów czy pasztecików).

Do wywaru warzywnego wrzucić starte buraki i wlać 2 łyżki octu. Gotować przez 10 minut i ponownie przecedzić (buraczki można wykorzystać jako dodatek do obiadu albo do sałatki).

Do wywaru warzywno – buraczanego wlać wywar grzybowy. Całość zagotować, doprawić do smaku cukrem, pieprzem (jeśli trzeba to również solą) i jeśli jest mało kwaśny to wlać jeszcze łyżkę octu.

Po ugotowaniu nie zagotowywać ponownie, a jedynie podgrzewać.

Przed podaniem wsypać odrobinę majeranku. 

Rozwiązanie konkursu z „Palmą z Murzynkiem”

Dziękuję wszystkim za udział w konkursie, za wszystkie nadesłane zdjęcia i przepisy, które niewątpliwie będą inspiracją do wielu fajnych wypieków.

Wybór łatwy nie był, ale decyzja zapadła i razem z Zielonookim wybraliśmy zwycięskie przepisy.

Nagrody: tortownice silikonowe ze szklanym dnem otrzymują:

Aneta Zywiec za ciasto pomarańczowo-czekoladowe

Anna Demiańczuk za szarlotkę tatrzańską

Katarzyna Plejnis za pierniczki puszyste

Monika Buzun za pasiasty torcik

Nagrodzone osoby proszę o przesłanie adresów do wysyłki (na terenie Polski) na adres: margarytka75@vp.pl , abym mogła je przesłać do sponsora, który wyśle nagrody. Na adresy czekam do środy, mam nadzieję, że je dostanę i nie będziemy musieli wybierać kolejnych osób.

I po raz kolejny nasunęła mi się refleksja, że niestety czytanie zasad konkursowych odbywa się "po łepkach". Jednym z warunków konkursu było wpisanie komentarza pod konkursową notką z uzasadnieniem, dlaczego wybór padł na to, a nie inne ciasto... I co? I powiem tylko tyle, że trzy ciasta musieliśmy zdyskwalifikować... i to jedno po drugim, bo co wybór to się okazywało, że uzasadnienia brak... a szkoda... ten kto nie napisał komentarza może mieć żal tylko do siebie. 

Sponsorem nagród w konkursie był producent "Palmy z Murzynkiem"

Kluchy na łachu

Co region to inna nazwa. Jedni nazywają je pyzami drożdżowymi, inni parowańcami, pampuchami, buchtami, paruchami, kluskami na parze, itp. U nas to kluchy na łachu... a dlaczego tak? Bo kiedyś gotowano je na kawałku płótna, które było rozciągnięte na garnku z wodą (i pewnie niejedna gospodyni gotuje je tak do dziś). I tak nazywał je mój dziadek, który sam przygotowywał takie buły w ilościach hurtowych, bowiem był niesamowitym łasuchem i uwielbiał je jadać również na deser, smarując dżemem.

U moich dziadków kluchy na łachu były podawane przeważnie do kaczki i do zrazów, czyli jadane były na wytrawnie. I pewnie dlatego i ja zdecydowanie bardziej lubię wersję wytrawną niż słodką. Jednak w towarzystwie sosu jagodowego również nimi nie gardzę...

Kluski przygotowane z tego przepisu wychodzą bardzo puszyste i smaczne, ale trzeba pozwolić im dobrze wyrosnąć, bo inaczej będą gumowate. A przecież nie chodzi o to, aby się narobić i nie osiągnąć zamierzonego efektu.

Ja do gotowania tych klusek wykorzystuję parowar, ale spokojnie można je przygotować przy użyciu garnka z wodą, lnianej ściereczki albo jeszcze lepiej pieluchy z tetry (wcześniej wygotowanej) i dużej miski, która garnek przykryje. Również garnki czy koszyki bambusowe do gotowania na parze sprawdzą się doskonale. 

Składniki na 8 dużych klusek

300 g mąki pszennej (używam tortowej typ 450)

15 g świeżych drożdży

100 -120 ml letniego mleka

1 łyżeczka cukru

¼ łyżeczki soli

2 łyżki roztopionego masła

1 duże jajko

Z drożdży, cukru i 2 łyżek mleka zrobić zaczyn, zostawić na 15 -20 minut do wyrośnięcia.

Mąkę przesiać do miski, dodać sól, jajko, letnie mleko i wyrośnięty zaczyn. Wyrobić jednolite, gładkie ciasto (jeśli mocno się lepi podsypać niewielką ilością mąki). Gdy ciasto zacznie odchodzić od ręki albo od haka (ja wyrabiam ciasto w robocie) wlać roztopione masło i wyrabiać do momentu, aż ciasto przestanie się błyszczeć.

Przykryć ściereczką i zostawić do wyrośnięcia na około 40 - 50 minut. Ciasto powinno podwoić swoją objętość. Wyrośnięte ciasto uformować w wałek i podzielić na 8 równych części. Z każdej części uformować bułeczkę i ułożyć na desce posypanej mąką (łączeniem do dołu). Przykryć ściereczką i zostawić na 20 - 30 minut do napuszenia. Układać kluski w parowarze (miski parowaru posmarować delikatnie oliwą), albo na ściereczce naciągniętej na garnek, zachowując między nimi odstęp. Parować pod przykryciem około 15 minut.

Podawać z sosem mięsnym, z  gulaszem, z roladami w sosie chlebowym albo na słodko – np. z sosem owocowym czy cynamonem, śmietanką, jogurtem, topionym masłem – jednym słowem z czym kto lubi. 

A tu w wersji pikantnej: 

Gulasz z szynki wieprzowej – najbardziej podstawowy

Kilka osób prosiło mnie o przepis na taki najbardziej podstawowy gulasz, bez dodatków. Większości z nas ta potrawa kojarzy się z Węgrami i w sumie słusznie, bo stamtąd pochodzi. Do gulaszu można w zasadzie użyć każdego mięsa, na jakie mamy ochotę. Osobiście najbardziej lubię gulasz z wołowiny, ale taki z mięsa od szynki też mi odpowiada. Wersję najprostszą, tylko z dodatkiem cebuli robię wtedy, gdy chcę go podać z kluchami na łachu, czyli popularnymi pyzami na parze, pampuchami, parowańcami – jak zwał tak zwał.

To najprostsza wersja, do której w zasadzie można dodać wszystko, na co ma się ochotę – paprykę, cukinię, marchewkę, groszek, por, kukurydzę, fasolkę, ogórka konserwowego, kiszonego, zioła. Ogranicza nas tylko nasza fantazja i smak.

Gulasz wychodzi najsmaczniejszy, gdy mięso zostanie wcześniej zamarynowane – ja to robię przeważnie wieczorem dnia poprzedniego i wstawiam do lodówki. Poza tym mięso trzeba dobrze obsmażyć - nie może być blade, bo wtedy sos nie będzie miał ani odpowiedniego smaku ani koloru. No i na koniec łyżeczka cukru albo miodu wzbogaca smak. 

Ja od pewnego czasu (dzięki Xymenie) zagęszczam sos mazeiną (skrobią kukurydzianką), która nadaje mu aksamitności. Ale można równie dobrze użyć zwykłej mąki pszennej.

Składniki na 4 porcje:

600 g mięsa od szynki

2 duże cebule

1 średni listek laurowy

2 ziarna ziela angielskiego

sól, pieprz, słodka czerwona papryka, chili

1 łyżeczka cukru

1 - 2 łyżki klarowanego masła/smalcu/oleju – do wyboru, choć moja babcia gulasz zawsze robiła na smalcu

1 czubata łyżeczka mazeiny albo mąki pszennej

opcjonalnie 2 łyżki śmietany albo mleka skondensowanego (ja nie daję)

opcjonalnie ulubione zioła (ja dodaję prowansalskie albo dalmatyńskie Kotanyi)

Mięso opłukać, pokroić w grubą (2 -3 cm) kostkę. Dodać 1 łyżeczkę soli (albo więcej jeśli ktoś lubi bardziej słone potrawy – ja solę mało), 1 płaską łyżeczkę mielonego pieprzu, 2 pełne łyżeczki słodkiej papryki, ¼ łyżeczki chili. Dobrze wymieszać i odstawić do lodówki na kilka godzin. Cebule obrać, pokroić w ćwierć plasterki.

Na głębokiej patelni albo w rondlu dobrze rozgrzać tłuszcz (musi być gorący), wrzucić zamarynowane mięso i na mocnym ogniu obsmażyć, aż do bardzo intensywnego zrumienienia (nie przypalenia). Dodać pokrojoną cebulę, liść laurowy, ziele angielskie i wszystko razem podsmażyć, aż cebula się ładnie zrumieni. Dodać jeszcze ½ łyżeczki soli,wlać 2 szklanki ciepłej wody i dusić około 60 minut na bardzo wolnym ogniu, a w międzyczasie sprawdzać czy woda zbytnio nie odparowała – w razie potrzeby uzupełnić.

Gdy mięso będzie miękkie spróbować i ewentualnie doprawić solą, pieprzem i ziołami (u mnie zawsze brakuje pieprzu). Na końcu dodać cukier i jeszcze 2 – 3 minuty pogotować.

Mąkę rozrobić w niewielkiej ilości zimnej wody (ja do dyżurnego słoiczka po koncentracie wlewam trochę wody, wsypuję mąkę, zakręcam i intensywnie roztrzepuję). Powoli wlać do sosu (nie wszystko od razu, aby nie był za gęsty), doprowadzić do wrzenia i ewentualnie wlać śmietanę. 

Podawać z ziemniakami, kaszą, kluskami, pyzami drożdżowymi... z czym kto chce. A do tego ulubiona surówka (ja zrobiłam surówkę z kapusty pekińskiej z kukurydzą), buraczki albo modra kapusta na gęsto.

Smacznego. 

Waniliowe placuszki z jabłkami i konfiturą malinową

Dziś propozycja na pyszne śniadanie albo ciepłą kolację. Placuszki są lekkie, puszyste, szybkie do przygotowania, pachną wanilią i doskonale smakują z konfiturą malinową. Równie smaczne jak placuszki z ricottą.

Dawno już ich nie robiłam, ale do dziś pamiętam babciną kuchnię i ogromną cygańską patelnię, na której takie placuszki były smażone, wtedy cały dom pachniał obłędnie. Mimo, że było to około 30 lat temu i wanilia w laskach była dobrem luksusowym, to u babci była ona prawie zawsze (przyjaciółka babci mieszkająca w Hanowerze dbała o zapasy). I ten zapach jest jednym z najpiękniejszych wspomnień mojego dzieciństwa... podobnie jak jabłka pachnące cynamonem, które babcia przygotowywała dla nas w dochówce.

No dobra, ale miał być przepis na placuszki, a nie dziecięce wspomnienia.

Składniki na 4 porcje czyli na 16 placuszków

2 duże jajka (albo 3 mniejsze)

1,5 szklanki mąki

1 łyżeczka pasty waniliowej albo 2 łyżeczki cukru z prawdziwą wanilią (np. Kotanyi albo domowego)

1 szklanka kefiru albo mleka (ja wolę mleko)

½ łyżeczki proszku do pieczenia albo ¼ łyżeczki sody

2 średniej wielkości jabłka, które nie ciemnieją

szczypta soli

masło klarowane albo olej do smażenia

waniliowy cukier puder do posypania

konfitura malinowa do podania

Mąkę przesiać razem z proszkiem do pieczenia. Jajka umyć i wbić do miski. Roztrzepać ze szczyptą soli, dodać kefir albo mleko, pastę waniliową albo cukier z wanilią i wymieszać. Wsypać mąkę przesianą z proszkiem do pieczenia i dokładnie wymieszać (używam rózgi). Jabłka obrać, zetrzeć na tarce o grubych oczkach, dodać do masy i delikatnie połączyć. Masa powinna być dosyć gęsta, więc jeśli jest lejąca dołożyć 1 – 2 łyżki mąki.

Na patelni rozgrzać niewielką ilość masła albo oleju (ja smażyłam na patelni ceramicznej, więc tylko ją posmarowałam masłem). Nakładać niewielkie porcje masy na rozgrzaną patelnię i smażyć na rumiano. Po usmażeniu przełożyć na papierowy ręcznik, aby odsączyć z nadmiaru tłuszczu. Ułożyć na talerzu, posypać cukrem pudrem i podawać z konfiturą.