Sernik ze śliwkami

Rozmawiałyśmy ostatnio z Izą - Pyzą o twarogach wiaderkowych do sernika. I choć przeważnie używam sera samodzielnie zmielonego to czasem mam ochotę pójść na łatwiznę i wykorzystać twaróg z wiaderka. Mam odruch czytania składu, bo w tych wiaderkowych twarogach można znaleźć wiele ciekawych składników, które z serem niestety wiele wspólnego nie mają. Wg mnie wszelkie zagęstniki są rzeczą zupełnie zbyteczną. Jeśli już kupuję twaróg w wiaderku to chcę, aby to rzeczywiście był twaróg, a nie masa „seropodobna”. W takim wiaderkowym serze nie powinno być nic poza mlekiem i żywymi kulturami fermentacji mlekowej. Dotychczas kupowałam twaróg sernikowy extra firmy JANA i Mój Ulubiony z Wielunia – kremowy, gęsty, naprawdę świetny, choć niezbyt tani. Gdy byłam u teściowej postanowiłam upiec sernik, więc poszłam do sklepu i kupiłam twaróg garwoliński. To był prawdziwy strzał w dziesiątkę. Nigdy nie kupiłam lepszego sera w wiaderku – po zmiksowaniu z jajami nie zrobił się rzadki, a sernik wyszedł równy i pyszny. Bardzo ubolewam, że w żadnym z odwiedzanych przeze mnie sklepów tego twarogu nie ma, bo z pewnością piekłabym z niego częściej. Natomiast Iza zachęciła mnie do sięgnięcia po ser Milk Land (dostępny w Tesco w całkiem przyzwoitej cenie), z którego upiekłam dzisiejszy sernik. I cóż mogę o nim powiedzieć? W sumie jest niezły, sprawdził się, bo jest dosyć gęsty. Ale do tego garwolińskiego wiele mu brakuje. Więc jeśli chodzi o wiaderkowy ser to pozostanę przy firmie JANA i Moim Ulubionym.

Kupiłam na targu pyszne śliwki, w lodówce miałam ser i pomyślałam, że fajnie będzie to połączyć. Nigdy nie piekłam sernika ze śliwkami, choć  z truskawkami, wiśniami czy brzoskwiniami jak najbardziej. Nie chciałam jednak powielać przepisu, więc wykombinowałam coś zupełnie nowego. Nie wiedziałam dokładnie co mi z tego wyjdzie, ale eksperyment jak najbardziej udany i z pewnością do powtórzenia. 

Składniki na blaszkę 33 x 23 cm:

Ciasto kruche:

260 g (1 i ½ szklanki) mąki pszennej (dałam połowę tortowej, połowę krupczatki)

140 g zimnego masła

90 g (½ szklanki) cukru pudru

3 żółtka z dużych jaj (mnie się trafiły 4, bo jedno jajko miało podwójne żółtko)

szczypta soli

1 łyżka bardzo zimnej wody

Masa serowa:

1 kg twarogu trzykrotnie zmielonego

6 dużych jajek

1 szklanka cukru

2 łyżki cukru waniliowego (dałam Kotanyi)

2 czubate łyżki mąki ziemniaczanej

180 g zakwaszanej śmietany homogenizowanej (dałam szczecinecką 12%)

¼ szklanki oleju (dałam rzepakowy)

Dodatkowo:

15 – 20 śliwek (dowolnych) przekrojonych na połówki

cukier puder do posypania ciasta

Wszystkie składniki kruchego ciasta szybko zagnieść (za mnie zrobił to robot planetarny Chef Titanium Kenwood), zawinąć w folię i włożyć na 20 minut do lodówki.

Blaszkę wyłożyć papierem do pieczenia, albo posmarować masłem i posypać mąką. Piekarnik nagrzać do 190 stopni (góra – dół). Ciasto wyłożyć na blaszkę i równo je rozłożyć (ja pomagam sobie małym wałeczkiem). Gęsto nakłuć widelcem i wstawić do nagrzanego piekarnika na 10 minut. Wyciągnąć podpieczone ciasto, a temperaturę w piekarniku zmniejszyć do 175 stopni. Ciasto zostawić do przestygnięcia, a w tym czasie przygotować masę serową.

Do miski wbić jajka (ja wbijam po jednym na talerzyk i dopiero wlewam do misy miksera), wsypać cukier i cukier waniliowy i krótko je zmiksować (jajka powinny się tylko dobrze rozbić, ale nie ubić). Dodać twaróg, śmietanę, mąkę ziemniaczaną, olej i zmiksować na wysokich obrotach do połączenia składników – nie za długo, aby nie rozrzedzić za bardzo masy.

Na podpieczonym cieście ułożyć śliwki skórką do dołu – ciasto można posmarować wcześniej rozmąconym białkiem. Bardzo delikatnie wlać masę serową – trzeba uważać, aby śliwki się za bardzo nie przemieszczały. Wstawić do nagrzanego piekarnika i piec 60 minut w 175 stopniach (góra – dół). Piekarnik wyłączyć, uchylić drzwiczki i zostawić sernik na godzinę. Wyciągnąć z piekarnika i zostawić do całkowitego wystygnięcia. Posypać cukrem pudrem. Przechowywać w lodówce.