Amerykanki (amoniaczki) – wspomnienie szkolnych lat

Te ciastka zawsze będą kojarzyły mi się ze szkolnymi latami, bo wtedy amerykanki zwane przez niektórych amoniaczkami rządziły. Skąd ta nazwa? Nie mam bladego pojęcia. Tak się nazywały od zawsze i pod tą nazwą są u nas sprzedawane po dziś dzień.

Kilka lat temu mama mojego kolegi, pani Krysia poczęstowała mnie domową amerykanką i podzieliła się przepisem. Przepis włożyłam do zeszytu i jakoś o nim zapomniałam. Co jakiś czas bratowa wspomniała, że mogłabym spróbować upiec amerykanki, bo ona chętnie by zjadła. No i w końcu nadszedł ten dzień – upalna niedziela. A ja mimo upału zakasałam rękawy i upiekłam amerykany. I nawet zostałam za nie ucałowana.
Nie do końca są takie jak były te sprzed wielu lat. Tamte były cięższe, bardziej zbite i mocniej czuć je było amoniakiem, a moje wyszły bardzo puszyste i rozpływają się w ustach. Ale ja popracuję jeszcze nad tym przepisem, gdy zrobi się nieco chłodniej i znajdę ten smak sprzed 30 lat. Być może jest to kwestia rodzaju mąki i ilości amoniaku. Potrenuję i z pewnością odkryję tajemnicę.

Przy pieczeniu tych ciastek pojawia się niezbyt przyjemny zapach, trzeba uważać przy wyciąganiu blachy z piekarnika, żeby się nie sztachnąć amoniakiem. No i otwarte okna mile widziane.
A teraz już przepis na pyszne, delikatne amerykanki. Z przepisu wyszło mi 20 całkiem sporych ciastek. Pierwszą partię zrobiłam nieco za dużą, ale przy kolejnych nakładałam mniejsze porcje ciasta i wyszły takie jak trzeba.
Mnie osobiście najbardziej smakują bez lukru, ale ja nie przepadam za bardzo słodkimi wypiekami.

 

Składniki na 20 ciastek:

530 g mąki pszennej tortowej typ 450

250 ml mleka (używam 2 %)

3 duże jajka (moje o wadze 75 g)

125 g roztopionego, ostudzonego masła

200 g drobnego cukru do wypieków (niepełna szklanka)

20 g (2 czubate łyżeczki) wodorowęglanu amonu (amoniaku spożywczego)

Lukier:

cukier puder – zużyłam trochę ponad 2 szklanki o pojemności 250 ml

1 łyżka soku z cytryny

gorąca woda - ilość trudna do określenia, ale nie jest jej wiele

Piekarnik nagrzać do 175 stopni (góra – dół, bez termoobiegu)

Mąkę przesiać razem z wodorowęglanem amonu. Jajka wbić do miski, dodać cukier i zmiksować do rozpuszczenia się cukru, wlać mleko i wymieszać. Dodać mąkę i zmiksować. Dolać rozpuszczone masło i ponownie zmiksować do uzyskania jednolitej masy. Ciasto powinno być dosyć gęste.
Blachę wyłożyć papierem do pieczenia, który posmarować lekko olejem (pierwszej partii nie posmarowałam i ciężko się odlepiały). Na blachę wykładać po łyżce ciasta w dużych odstępach, bo ciastka bardzo mocno rosną – najlepiej wykorzystać dużą blachę z piekarnika i wykładać po 5 porcji ciasta. Pozostałe ciasto spokojnie może stać na blacie, nic mu się nie dzieje.

Blachę wstawić do gorącego piekarnika (mniej więcej w połowie wysokości) i piec amerykanki przez około 15 minut – powinny się tylko bardzo delikatnie zrumienić z wierzchu (od spodu będą nieco bardziej brązowe). Wyciągnąć, przełożyć na kratkę o zostawić do wystygnięcia. Przy otwieraniu piekarnika uważać, bo wydobywa się dosyć intensywny zapach amoniaku, który znika po wystudzeniu ciastek.

Przygotować lukier. Do cukru pudru wlać sok z cytryny i łyżkę gorącej wody, rozmieszać. Jeśli lukier jest zbyt gęsty wlać jeszcze odrobinę wody – ja leję prosto z czajnika, więc trudno mi dokładnie to określić. Lukier powinien być gęsty.

Na każde ciasto (na płaską stronę) wlać mniej więcej łyżeczkę lukru i rozsmarować – mnie najlepiej wychodzi to z pomocą zwykłego noża. Zostawić do zastygnięcia i gotowe.