Szarlotka na kruszonce orkiszowej

Gdy zostałam zaproszona do przetestowania tarki Borner V5 Hebel Power Line, to przyznam, że przez chwilę się wahałam. Bo przecież mam w domu trzy roboty, które doskonale się sprawdzają i mają tyle tarek ile dusza zapragnie. Ale gdy tak się zastanowiłam, to dotarło do mnie, że przecież zwykłej tarki czy szatkownicy też używam, szczególnie gdy mam do przygotowania niewielkie ilości jedzenia. Wtedy montowanie szatkownicy na robocie, a potem jej mycie mija się z celem, a zwykła tarka sprawdza się doskonale. Miałam kiedyś hebel kupiony w markecie za niewielkie pieniądze i nie były to dobrze zainwestowane środki, bo tarka była beznadziejna i za każdym razem, gdy jej używałam to się pokaleczyłam. Tak więc do tego hebla podeszłam z dużą dozą nieśmiałości. Jeszcze w rozmowie z zaprzyjaźnioną blogerką zastanawiałam się jak podejść do tematu... i gdy po kilku tygodniach zapytała mnie jak tam hebel, to zaczęłam się śmiać i odparłam, że nie sądziłam, że będę go używała tak często. Świetnie kroi w plastry o różnej grubości (wreszcie warzywa na półmisku są idealnie równo pokrojone), ściera warzywa na surówki, zupy czy szatkuje kapustę. Z jabłkami na szarlotkę też poradził sobie idealnie, że o hurtowej ilości cebuli do sosu i cebularzy nie wspomnę.

Niby nic, niepozorna tarka, a idealnie wpasowała się w moją kuchnię i okazała się bardzo przydatna i pomocna. Można ustawić kilka grubości krojenia w plastry, ale też poszatkować warzywa w mniejsze i większe słupki albo w kostkę. Ja hebel wykorzystałam między innymi do przygotowania jabłek do szarlotki - dużą ilość jabłek starłam bardzo szybko.
A poniżej przepis na tę pyszną szarlotkę, przygotowaną na mące orkiszowej z dużą ilością jabłek. 

Składniki na tortownicę 25 cm:

1,5 szklanki* jasnej mąki orkiszowej

¼ szklanki drobnego cukru do wypieków

150 g zimnego masła

2 żółtka

1 płaska łyżeczka proszku do pieczenia

1 – 2 łyżki kwaśnej śmietany (dałam 1 łyżkę 12 %)

1,5 kg jabłek (najlepiej szara reneta albo antonówka)

1 – 2 łyżki cukru

1 łyżeczka mielonego cynamonu

½ łyżeczki mielonego kardamonu

½ łyżeczki mielonego imbiru

1 łyżka bułki tartej

cukier puder do oprószenia 

* używam szklanki o pojemności 250 ml

Wszystkie składniki kruszonki wrzucić do miski i zagnieść do konsystencji grubej kruszonki. Wstawić do lodówki i schłodzić.
Jabłka zetrzeć na tarce (ja wykorzystałam Borner V5 Hebel Power Line), jeśli mają dużo soku to część odlać, dodać cukier, cynamon, kardamon i imbir. Wymieszać, jeśli trzeba dodać jeszcze trochę cukru (ilość zależy od gatunku jabłek).

Piekarnik nagrzać do 180 stopni (góra – dół). 2/3 kruszonki wysypać na dno tortownicy posmarowanej masłem albo wyłożonej papierem do pieczenia, posypać bułką tartą. Na ciasto wyłożyć jabłka, lekko je docisnąć i górę posypać resztą kruszonki.

Wstawić do gorącego piekarnika i piec około 50 -60 minut. Po upieczeniu ostudzić i posypać cukrem pudrem. 

 
Konkurs

 

Razem z firmą Borner przygotowałam dla Was zabawę konkursową, w której można wygrać Borner V5 Hebel w kolorze fioletowym. 

W skład zestawu wchodzą:
Wkładka bez noży-tzw. "0": Pozycja "0, służy do bezpiecznego przechowywania i mycia szatkownicy hebla bez obawy o skaleczenie i uszkodzenie noży. Kolejne pozycje wkładki bez noży to aż 4 grubości plastra:

0,4 mm
0,6 mm
1,00 mm 
1,20 mm

Wkładka z nożami 3,5mm  Wkładka z nożami 7mm. Wkładka 3,5 mm oraz 7 mm dają dodatkowo po 2 grubości kostki lub pasków. Dzięki wymiennym wkładkom i regulacji grubości uzyskamy w sumie aż 10 możliwości krojenia warzyw i owoców. Wystarczy przesunąć wkładkę na odpowiednie położenie.

Uchwyt do trzymania warzyw i owoców podczas krojenia. Uchwyt posiada 5 metalowych bolców ze stali 18/10. Duże podłużne gumowe nóżki umożliwiają stabilną pracę pod dowolnym kątem.

Stojak Box- umożliwia po zakończonej pracy bezpiecznie przechowywanie 2 wkładek oraz uchwytu do warzyw. Całość można razem połączyć i przechowywać w pozycji stojącej.

Zabawa trwa od dzisiaj do 06.01.2017 do godziny 23.59, mogą wziąć w niej udział wszystkie osoby pełnoletnie, bez względu na miejsce zamieszkania (adres do wysyłki nagrody musi być jednak na terenie RP).
Wystarczy w komentarzu pod tym postem napisać recepturę (składniki + opis wykonania) na swoją ulubioną sałatkę bądź surówkę, do przygotowania której można wykorzystać tarkę.

Osoby niezalogowane proszę o podpisanie się imieniem i zostawienie adresu e-mail (osób zalogowanych, z którymi mogę się skontaktować to nie dotyczy).
Z podanych przepisów wybiorę jeden, a autorka bądź autor zostanie nagrodzony wyżej pokazanym heblem. Rozwiązanie konkursu nastąpi w tym poście do 10.01.2017 r.
Zapraszam do zabawy. 

Rozwiązanie konkursu: 
Nagrodę otrzymuje:
 
Anna Bis

Proszę o przesłanie na maila: margarytka75@vp.pl danych (imię i nazwisko, adres i nr telefonu) do wysyłki nagrody. 

Dodatkowo dla wszystkich czytelników bloga firma Borner przygotowała  rabat w wysokości 5 % na zakupy w sklepie . Kod rabatowy to: Margarytka - należy go podać w momencie przejścia do koszyka, a rabat naliczy się sam (sprawdziłam, działa). Kod rabatowy jest ważny do 28.02.2017 r.

 

Naleśniki piernikowe z gruszkami duszonymi z miodem, cynamonem, imbirem i kardamonem.

Często w weekendy, gdy jest więcej czasu, to na śniadania robię naleśniki. Powstają różne wariacje, tym razem wykombinowałam naleśniki piernikowe z gruszkami duszonymi z miodem, cynamonem, imbirem i kardamonem.

Ostatnio namiętnie kupuję gruszki, których wcześniej nie spotkałam. Noszą nazwę Xenia i są niesamowicie smaczne, pełne słodyczy, soczyste i nie psują się w środku. Jeśli takowe spotkacie, to zachęcam do spróbowania. Oczywiście w tym przepisie można wykorzystać dowolną odmianę, taką jaką macie pod ręką.

Ciasto na naleśniki to stary, sprawdzony przepis, który jest na blogu od dawna, wzbogaciłam go przyprawą do piernika i odrobiną cukru z wanilią.

Składniki na 10 -12 naleśników:

Ciasto:

2 duże jajka (użyłam jajek o wadze 75 g, jeśli są mniejsze dać 3 sztuki)

320 g (2 szklanki) mąki pszennej wrocławskiej typ 500

300 ml mleka

330 ml wody

1 łyżeczka cukru waniliowego (użyłam domowego)

1 łyżeczka przyprawy do piernika (użyłam domowej, która jest dosyć intensywna)

masło do smażenia

Nadzienie:

4 duże albo 5 mniejszych gruszek

1 łyżeczka świeżego masła (nie margaryny!)

1 – 2 łyżki miodu (nie musi być płynny) – ilość miodu zależy od tego jak słodkie są gruszki

1 mała łyżeczka mielonego cynamonu

½ małej łyżeczki mielonego imbiru

½ małej łyżeczki mielonego kardamonu

Dodatkowo: jogurt naturalny albo serek twarogowy waniliowy

Naleśniki piernikowe z gruszkami – przygotowanie:

Najpierw przygotować ciasto. Jajka roztrzepać, dodać cukier i przyprawę do piernika, wsypać mąkę, wlać mleko i wodę i dokładnie wymieszać, aby nie było grudek. Odstawić, aby ciasto odpoczęło i przygotować nadzienie. Jeśli ciasto wydaje się za gęste można dolać odrobinę wody.

Gruszki obrać, pokroić w niedużą kostkę. W rondelku rozpuścić masło, miód, dodać gruszki i gotować bez przykrycia kilka minut – aż do pożądanej miękkości gruszek (czas będzie się różnił w zależności od gatunku gruszek, od tego czy są twarde czy miękkie, u mnie trwało to około 10 minut). Pod koniec duszenia wsypać przyprawy, dobrze wymieszać i jeszcze chwilę zostawić na ogniu.

Z przygotowanego ciasta usmażyć naleśniki – ja smaruję patelnię masłem, można dodać trochę oleju albo rozpuszczonego masła do ciasta i wtedy już nie smarować patelni – mnie jednak bardziej smakują naleśniki usmażone na patelni posmarowanej masłem.

Gotowe naleśniki napełnić gruszkami, można posmarować jogurtem naturalnym albo serkiem. Naleśniki składać w dowolny sposób i podawać na ciepło z kleksem jogurtu i gruszkami.

Gołąbki z mięsem i sosem pomidorowym

W moim rodzinnym domu robiło się zawsze gołąbki z samym mięsem. Tak robiła babcia i tak robiła mama. Dopiero ja zmieniłam tę tradycję, gdy wyszło na jaw, że w domu gołąbków jeść nie chcę, a u niani wcinałam aż miło. Okazało się, że niania robiła gołąbki z dodatkiem ryżu i takie mi smakowały. Więc od tego czasu mama zawsze robiła dwa rodzaje gołąbków – jedne z mięsem, drugie z mięsem i ryżem. Ja z czasem dorosłam i zaczęłam jeść takie z samym mięsem i dziś od czasu do czasu sama takie przygotowuję. Na blogu oczywiście są gołąbki z ryżem i mięsem, ale są też moje inne eksperymenty – np. gołąbki z kaszą gryczaną, mięsem i warzywami czy gołąbki rybne z dorszem i miruną.

Do tych dzisiejszych gołąbków robi się podobny farsz jak na kotlety mielone, ale bez jajka i zamiast bułki dodaje się chleb, najlepiej pszenno – żytni, ale zwykły pszenny też może być. Gołąbki świetnie smakują z sosem pomidorowym, ale równie dobre są z grzybowym - niestety Zielonooki grzybów nie jada, więc robię do gołąbków sos pomidorowy.

Składniki na około 15 – 18 sztuk:

1 duża biała kapusta(może być włoska)

1,5 kg mięsa od łopatki albo karkówki

3 - 4 cebule

5 – 6 kawałków chleba (najlepiej pszenno – żytniego, jasnego)

sól, pieprz, majeranek

3 łyżki oleju albo 2 łyżki smalcu

kilka ziaren czarnego pieprzu

5 ziaren ziela angielskiego

2 - 3duże liście laurowe

Sos:

500 ml tomatery albo gęstego soku pomidorowego

1 czubata łyżka mazeiny

1 łyżeczka cukru

szczypta chili

sól, pieprz

ulubione suszone zioła

opcjonalnie 2 - 3 łyżki śmietany do sosów (ja nie daję)

Gołąbki z mięsem  i sosem pomidorowym - przygotowanie:

Chleb namoczyć w zimnej wodzie, a następnie dobrze odcisnąć. Mięso zemleć razem z namoczonym i odciśniętym chlebem.

Cebulę obrać i pokroić w drobną kostkę, usmażyć na smalcu albo na oleju. 1/3 usmażonej cebuli odłożyć, resztę dodać do zmielonego mięsa. Mięso doprawić solą i pieprzem (2 płaskie łyżeczki soli, 1 łyżeczka pieprzu), dodać 3 – 4 łyżki startego w dłoniach majeranku i całość dobrze wyrobić na jednolitą masę. Im dłużej mięso będzie wyrabiane, tym bardziej będzie kleiste – i o to właśnie chodzi. Bez dodatku jajka farsz będzie miękki i jednocześnie nie będzie się rozpadał.

Kapustę obrać ze zwiędniętych liści, wykroić głąb. W dużym garnku (takim, żeby zmieściła się kapusta) zagotować wodę. Włożyć kapustę: dziurą po głąbie do dołu i parzyć około 10 minut (przy młodej albo włoskiej kapuście wystarczą 3 - 4 minuty). Obrócić na drugą stronę i parzyć jeszcze przez chwilę. To sprawi, że liście odejdą i nie będą porwane. Widelcem ściągać po kolei liście i odkładać do miski. Z każdego liścia skroić stwardniałą część od strony głąba.

Przygotować liście i farsz podzielić na tyle części ile jest liści do wypełnienia (część gołąbków robię z podwójnym liściem, wykorzystując te małe ze środka).

Liście napełnić farszem i zawinąć. Najpierw przykryć farsz brzegiem kapusty, następnie złożyć boki i zwinąć. Z tak zwiniętego gołąbka farsz nie ma prawa się wydostać.

I w taki sposób zwinąć wszystkie gołąbki.

Odłożoną cebulkę przełożyć do garnka, w którym będą gotowane gołąbki (dno garnka można wyłożyć niepotrzebnymi liśćmi, ale ja tego nie robię), ułożyć ściśle jedną warstwę gołąbków, wlać tyle wody (ja zostawiam wodę od parzenia kapusty), aby ta warstwa była zanurzona do 2/3 i posolić każdego gołąbka.

Ułożyć kolejną warstwę i również posolić. Wrzucić do garnka liść laurowy, ziele i pieprz i gotować około 80-100 minut, aż gołąbki będę miękkie a mięso w środku ugotowane.

Ugotowane gołąbki przełożyć do dużej miski, a do garnka (do wody, która została - jeśli jest jej za dużo, to część odlać) wlać tomaterę (sok pomidorowy), dodać chili, pieprz, cukier i sól (jeśli trzeba – ja przeważnie nie dodaję, bo sos jest dosyć słony), a na końcu suszone zioła. Mazeinę rozrobić w niewielkiej ilości zimnej wody, wlać do sosu, zagotować. Spróbować i ewentualnie jeszcze dodać soli albo pieprzu. 

Pierogi z kaszą gryczaną i mięsem, podane na duszonej kiszonej kapuście.

Niebawem wybieramy się na zlot i każdy z nas ma przytargać ze sobą dwie porcje pierogów (czyli ja musiałam przygotować cztery porcje – dwie za mnie i dwie za Zielonookiego) . Jako, że droga daleka, to postanowiłam przygotować pierogi wcześniej i zamrozić, żeby nie bawić się z nimi dzień przed wyjazdem. Część pierogów zrobiłam z gęsiną, a część postanowiłam zrobić z kaszą gryczaną i mięsem. Wyszły naprawdę doskonałe i warte spróbowania.

Od dawna mam swój sprawdzony przepis na ciasto zaparzane, ale czasem z nim kombinuję i muszę przyznać, że zamiana oleju na masło to doskonały pomysł, bo to ciasto wałkuje się jeszcze lepiej. Czasem zaparzam ciasto wodą, a czasem mlekiem i tak było tym razem.
W przygotowaniu pierogów pomógł mi robot, który obecnie testuję Chef Titanium XL Kenwood i muszę przyznać, że spisuje się doskonale, podobnie jak jego mniejszy, starszy brat, o którym obszernie pisałam TUTAJ. Fajną rzeczą w tym nowym jest podświetlana misa, niby mały bajer, a bardzo się przydaje oświetlając zawartość misy. Obsługa odrobinę się różni, ale są to w zasadzie zmiany kosmetyczne – inaczej (prościej) montuje się przystawki na przednim napędzie, w innym miejscu jest przycisk do podnoszenia korpusu (myślę że dużo wygodniejszy niż w starszej wersji) i w pokrętle jest wyłącznik, co sprawia, że nie trzeba ciągle wyciągać wtyczki z gniazdka. Ja osobiście już nie wyobrażam sobie pracy w kuchni bez robota – od 4 lat nie wiem co to nadwyrężone nadgarstki przy zagniataniu ciasta, że o skróceniu czasu przygotowania potraw nie wspomnę, a już robienie przetworów to czysta przyjemność. Każde ciasto drożdżowe czy pierogowe jest tak wyrobione, że przyjemnie się z nim pracuje. Kiedyś myślałam, że wydanie tylu pieniędzy na robota to zbytek i głupota. Dzisiaj wiem, że jest warty każdej złotówki, każdego grosza... ale o tym można się przekonać i docenić tylko wtedy, gdy się z nim pracuje, wyobraźnia tego nie ogarnia.
No, dobra, ale ja tu gadu gadu o robocie, a przepis na pierogi z kaszą gryczaną i mięsem sam się nie napisze. 

Składniki na około 70 - 80 sztuk (zależy od wielkości):

Ciasto:

4 szklanki mąki pszennej poznańskiej typ 500

około 375 - 400 ml gorącego mleka

1 łyżka miękkiego masła (nie margaryny)

1 płaska łyżeczka soli

Farsz:

500 g mięsa wieprzowego (użyłam biodrówki, ale może być łopatka, szynka czy karkówka)

200 g (1 szklanka) kaszy gryczanej palonej (waga suchej kaszy przed ugotowaniem)

1 łyżeczka świeżego masła

3 jajka

3 duże cebule

2 ząbki czosnku

2 płaskie łyżeczki soli (jedna do gotowania kaszy, druga do doprawienia całości)

1 łyżeczka czarnego świeżo mielonego pieprzu

1 łyżka majeranku

2 łyżki kaszy manny

opcjonalnie szczypta chili 

Kapusta:

800 g kapusty kiszonej

2 cebule

1 łyżka masła klarowanego, oleju albo smalcu

2 liście laurowe

4 ziarna ziela angielskiego

świeżo mielony czarny pieprz

opcjonalnie szczypta kminku

1 łyżeczka miodu (albo cukru)

Pierogi z kaszą gryczaną i mięsem – przygotowanie:

Kapusta: Cebulę obrać, pokroić w drobną kostkę. W garnku rozgrzać tłuszcz, wrzucić cebulę i delikatnie ją zrumienić – powinna być złota ale nie spieczona. Kapustę posiekać (jeśli jest bardzo słona albo kwaśna to wcześniej można przepłukać zimną wodą – ja tego nigdy nie robię), włożyć do garnka, dodać liście laurowe i ziele angielskie, wsypać pieprz, podlać wodą i dusić około 1 godziny pilnując, aby ciągle miała trochę płynu, który pod sam koniec powinien całkowicie odparować. Na końcu doprawić miodem/cukrem i kminkiem.

Farsz: Mięso zemleć. Cebulę pokroić w drobną kostkę, podsmażyć na złoto na smalcu albo oleju. Kaszę gryczaną przebrać (czasem mogą się trafić drobne kamyczki), opłukać. W garnku zagotować 1,5 szklanki (około 375 ml) wody z 1 łyżeczką soli i 1 łyżeczką masła. Gdy woda zacznie wrzeć wrzucić kaszę i gotować na wolnym ogniu około 15 minut, aż kasza wchłonie większość płynu. Garnek z kaszą zawinąć w ręcznik i wstawić pod kołdrę, aby kasza „doszła”. Przesypać do miski, dodać podsmażoną cebulę, wymieszać i zostawić do całkowitego wystygnięcia (kaszę można sobie przygotować dzień wcześniej).
Czosnek przepuścić przed praskę albo posiekać i rozetrzeć nożem z odrobiną soli (ja rozcieram).

Do miski przełożyć kaszę, dodać zmielone mięso, czosnek, kaszę mannę, wbić jajka, dodać sól, pieprz, majeranek i chili. Wszystko bardzo dobrze wyrobić. Tak przygotowany farsz wstawić do lodówki i przygotować ciasto. 

Ciasto: Mąkę przesiać do miski, wymieszać z solą, dodać miękkie masło. Mleko zagotować i gorącym zalać mąkę, aby ją zaparzyć. Gdy będzie na tyle przestygnięte, że będzie można włożyć ręce, zagnieść elastyczne ciasto (ja wyrabiam ciasto w robocie, więc dosłownie czekam 2 – 3 minuty, aby mąka się zaparzyła). Im dłużej ciasto wyrabiane tym uwalnia się więcej glutenu i ciasto jest miękkie i bardzo elastyczne. Gotowe ciasto podzielić na pół, jedną cześć ciasta włożyć do woreczka, aby nie wysychało, a drugą cześć rozwałkować na cienki placek. Szklanką albo kubkiem wycinać krążki (ja używam szklanki, bo robię mniejsze pierogi). Na każdy krążek nałożyć porcję farszu i zlepić pierogi.
W dużym garnku zagotować wodę, lekko ją osolić (na duży garnek 1 płaska łyżeczka soli). Do wrzącej wody wrzucać pierogi (mniej więcej po 15 sztuk). Zamieszać kopystką. Pierogi są dosyć ciężkie, więc chwilę trwa zanim wypłyną. Od chwili wypłynięcia gotować około 5 minut na bardzo wolnym ogniu (pierogi zawierają surowe mięso, więc chwilę trwa zanim się ugotuje), od czasu do czasu zamieszać kopystką.
Ugotowane pierogi przełożyć z garnka do misy z bardzo zimną wodą, dosłownie na kilka sekund, a następnie przełożyć na durszlak – ten zabieg sprawia, że pierogi pozostaną gorące, ale nie będą się sklejać.

Ugotowane pierogi podawać z duszoną kiszoną kapustą i podsmażoną na złoto cebulą (ewentualnie ze skwarkami). Pierogi świetnie smakują również po obsmażeniu na patelni. 

Robot Kohersen Mycook 8001. Zdrowe posiłki, piękna kuchnia - recenzja produktu.

Robot Kohersen Mycook pojawił się w mojej kuchni jakiś czas temu. W zasadzie nie wiedziałam, czy mi jest w ogóle potrzebny, wszak różnych urządzeń w mojej kuchni nie brakuje. Podobnych urządzeń na rynku jest kilka, więc nie będę przeczyć, że tematem się interesowałam od jakiegoś czasu. Dwa razy zostałam zaproszona przez znajomych na prezentację podobnego sprzętu innej firmy... Z jednej mnie wyrzucono, bo zadawałam zbyt wiele pytań, na które osoba prowadząca pokaz odpowiedzieć nie umiała, bądź nie chciała... nauczona doświadczeniem na drugiej prezentacji się nie wychylałam, ale prowadząca je dziewczyna zachęcała do zadawania pytań, więc mnie worek z pytaniami się rozsypał i przyznam, że zostałam mile zaskoczona, bo uzyskałam odpowiedzi na wszystkie moje trudne pytania... I pomyślałam sobie, że w sumie fajnie, gdy ludzie sprzedają coś, o czym wiedzą prawie wszystko.
Gdy robot Kohersen Mycook pojawił się w mojej kuchni, popatrzyłam na niego i pomyślałam: „fajny, ładny, ale czy użyteczny, czy będę potrafiła wykorzystać jego możliwości?” Nie przekonałabym się, gdybym nie spróbowała z nim popracować. 

Początkowo nie rozstawałam się z książką, która jest dołączona do robota i zawiera całkiem pokaźny zbiór fajnych i prostych przepisów. 

Funkcje robota opanowałam dosyć szybko i przyznam, że praca z nim okazała się bardzo przyjemna. Robot z pewnością przypadnie do gustu zwolennikom urządzeń zintegrowanych, bowiem sieka, kroi, ubija, wyrabia ciasto, miksuje, emulguje, gotuje, podsmaża, gotuje na parze. Można z jego pomocą przygotować zupy, dania główne, ciasta, desery, sałatki, surówki, napoje, pasty do kanapek, a także majonez czy marynaty do mięs.

Robot wykorzystuje technologię grzania indukcyjnego, które pozwala na równomierne gotowanie potraw poprzez rozprowadzane powietrze, a tym samym na szybsze przygotowanie posiłków. Temperatura w trójwarstwowej, stalowej misie ustawiana jest ręcznie od 40 do 120 stopni Celsjusza – można ją dobrać do przygotowywanej potrawy.
Robot składa się z głównej misy, która jest wykonana ze stali wysokiej jakości, dodatkowo ma sito, które można wykorzystać do gotowania ryżu, makaronu albo ziemniaków, gdy przygotowuje się obiad na parze – wszystko w jednym garnku. A wszystko wieńczy misa do parowania, do której naprawdę można sporo włożyć. 

Wyposażony jest w prosty, intuicyjny, dobrze oznaczony panel sterowania, na którym ustawia się czas, temperaturę i moc oraz sposób pracy (miksowanie, ugniatanie, turbo). Robot ma wbudowaną wagę, która jest bardzo przydatna przy przygotowaniu ciast, ale docenią ją też osoby będące na diecie, które ważą produkty przygotowując swoje posiłki. 

Wyświetlacz jest bardzo czytelny i pokazuje co obecnie jest ustawione i co robot robi. 

Czyszczenie robota Kohersen Mycook jest bardzo proste. Noże znajdujące się w misie posiadają opatentowany zacisk, dzięki któremu możliwe jest dokładne umycie ich bez zagrożenia zacięciem. Można je także wyjąć z misy by dokładniej wyczyścić resztki jedzenia. Misę można też umyć wlewając do niej wodę i uruchomiając wirujące noże, a następnie wypłukać i wytrzeć do sucha. Trzeba tylko uważać, aby nie zanurzyć zespołu noży w wodzie. Ostrzenie noży też jest bardzo proste, wystarczy wrzucić kostki lodu i je zmiksować, a noże zostaną naostrzone.

Robot ma sporo funkcji, o których spróbuję opowiedzieć, choć prawda jest taka, że w jednym wpisie nie da się zawrzeć wszystkiego, bo możliwości robota są ogromne.

Gotowanie:

Ja swoją przygodę z robotem zaczęłam od przygotowania bulionu warzywnego i kremu marchewkowego z imbirem. Do koszyczka wrzuciłam warzywa, przyprawy, wlałam wodę, ustawiłam temperaturę i czas gotowania i poszłam poczytać książkę... Koszyk z warzywami wyciągnęłam, a w misie został mi czysty bulion, do którego wrzuciłam marchewki, ziemniaka, dodałam przyprawy i ugotowałam, a potem od razu zmiksowałam w tym samym naczyniu i doprawiłam do smaku. Proste, szybkie i bez brudzenia kilku rzeczy.
Potem przygotowałam jeszcze kilka innych zup, bo nie da się ukryć, że jestem ich fanką i mogę jeść na obiad i kolację. A gotowanie ich w robocie sprawia, że wreszcie opanowałam gotowanie małych porcji zupy (misa jest 2 litrowa), bo dotychczas były to raczej porcje dla kompani wojska, które często lądowały zawekowane w słoikach, bo przecież jedzenie tej samej zupy przez tydzień może się znudzić. 

Gotowanie na parze:

To również funkcja, która bardzo przypadła mi do gustu. Uwielbiam parowane warzywa i już nie muszę wyciągać dużego parowaru, bo misa do parowania jest na tyle duża, że mogę spokojne przygotować cały obiad dla nas dwojga, a gdybym się uparła i wykorzystała również koszyk do misy to nawet dla czworga. 

Ubijanie:

Funkcja ubijania doskonale się sprawdza przy robieniu bitej śmietany czy masła, również niewielka ilość białek na bezy pozwala się doskonale ubić. Dotychczas masło robiłam sporadycznie, a w tym robocie idzie to błyskawicznie. Od wlania śmietany do uformowania osełki masła minęło jakieś 6 – 7 minut. Czyli tak naprawdę niewielkim nakładam czasu i pracy można zrobić domowe masło, a dodając czosnek, koperek czy pietruszkę uzyskać dobrze wymieszane masło smakowe.

Emulgowanie:

Ta funkcja pozwala na przygotowanie domowych sosów, majonezu czy lodów. Wystarczy włożyć wszystkie składniki do misy i po kilku minutach możemy się cieszyć domowymi lodami czy sosami. Odrobinę więcej zachodu wymaga przygotowanie majonezu, ale to normalne, wszak olej trzeba zawsze wlewać bardzo powoli.

Rozdrabnianie, rozcieranie, szatkowanie:

Robot pozwala na przygotowanie mięsa na tatara, które jest idealnie posiekane, ale równie dobrze sprawdza się przy farszach mięsnych do pierogów czy krokietów.

Rozcieranie sprawia, ze produkty zostają rozdrobnione, ale nie zmielone na proszek, więc możemy uzyskać idealnie pokruszony lód czy pure, wszelkiego rodzaju kremy czy koktajle.

Szatkowanie doskonale sprawdza się, gdy chcemy przygotować surowe warzywa do zupy czy na surówkę. 

Mielenie, proszkowanie:

Mąka ryżowa, gryczana, jaglana – to produkty, o które ciężko w sklepach, a z pomocą robota w kilka sekund można zmielić ziarna na pył i mieć idealną, drobną mąkę do wykorzystania w wypiekach i deserach. Ja pokusiłam się o przygotowanie naleśników ryżowych, wystarczyło zmielić ryż, dodać pozostałe produkty, zmiksować i ciasto na naleśniki gotowe w kilka chwil.
Dotychczas cukier puder robiłam z pomoc blendera kubkowego, ale trwało to dosyć długo. Tu wsypałam cukier i po kilkudziesięciu sekundach miałam idealnie miałki cukier puder.

Wyrabianie ciasta:

Z pomocą robota można przygotować różne rodzaje ciast: drożdżowe, kruche, ucierane – wszystko wg potrzeb. Do zagniatania ciasta jest przycisk dedykowany, który robi to doskonale. Ciasto na pierogi wychodzi fantastycznie gładkie i elastyczne. Kruszonka do naszego ulubionego crumble to dosłownie chwila pracy robota. 

 

Jak widać, robot Kohersen Mycook może wiele i jest ogromnym ułatwieniem w codziennej pracy w kuchni, docenią go szczególnie osoby, które niespecjalnie lubią mieszać w garnkach albo mają niewiele czasu na pracę w kuchni, a chcą się zdrowo ożywiać. Jest też świetnym rozwiązaniem dla osób, które mają maleńkie kuchnie i brakuje im miejsca na sprzęt z wieloma przystawkami, bowiem zastępuje spokojnie kilka urządzeń.
Ale jak zawsze pojawia się pytanie, czy to cudo ma jakieś wady i czy czegoś nie potrafi?
No niewątpliwie nie zmieli mięsa jak maszynka, ale doskonale je posieka, nie zetrze warzyw jak klasyczna tarka, ale przy odpowiednich obrotach poszatkuje je równie dobrze. Przy większej ilości produktów trzeba siekać mięso, ubijać pianę czy zagniatać ciasto na dwa razy, ale trwa to na tyle krótko, że nie stanowi problemu.
No i to co dla mnie jest zaletą, przy większych rodzinach może być wadą – mała pojemność misy do gotowania. Dla mnie okazała się zbawienna.

Robot Kohersen Mycook można kupić w sklepach stacjonarnych i internetowych.

Cena 3999 zł, a obecnie w promocji można go kupić za 3499 zł 
 
Więcej o robocie na stronie http://www.kohersen.pl/

Gęś pieczona, nadziewana jabłkami i żurawiną

Na św. Marcina u nas zawsze jest gęsina. Przeważnie kupuję nogi albo pierś, bo dla nas dwojga cała gęś to stanowczo za dużo. Ale tym razem Zielonooki sobie wymyślił, żebym upiekła w całości. Zastanawiałam się czym ją nadziać, popatrzyłam co mam w domu i padło na szarą renetę i suszoną żurawinę. Wyszło pysznie. Dwa dni jedliśmy, a mięso, które zostało zmieliłam z podsmażoną cebulą, doprawiłam i zrobiłam pierogi z gęsiną (też przepyszne). Myślałam, że może jeszcze zrobię pasztet, ale już nie wystarczyło mięsa. Skrzydła i szyję przeznaczyłam na zupę.

Taką gęsią naje się 5 – 6 osób – w zależności od apetytów. Gęś ma to do siebie, że im większa tym lepiej, bowiem kości ma tyle samo. Nie warto kupować gęsi, która waży mniej niż 4,5 kg. Najlepiej taką 5 – 6 kg, wtedy jest odpowiednia ilość mięsa, a i sama gęś nie jest za tłusta (choć i tak tłuszczu jest całkiem sporo). Gęś nie wymaga wielu przypraw, ale dobrze jest natrzeć ją od środka majerankiem. 

Składniki:

1 gęś o wadze co najmniej 5 kg

1,5 łyżki soli

½ łyżki czarnego pieprzu

1 łyżka słodkiej czerwonej papryki

3 łyżki roztartego w dłoniach majeranku

Farsz:

3 duże kwaśne jabłka (u mnie szara reneta)

100 g suszonej żurawiny

1 łyżka miodu

1 łyżka sosu balsamicznego

½ łyżeczki mielonego imbiru

Jabłka obrać, pokroić w ósemki, dodać żurawinę, miód, sos balsamiczny i mielony imbir, wszystko razem wymieszać.
Gęś oczyścić (można odciąć skrzydła i razem z szyją przeznaczyć na rosół albo zupę brukwiową), odciąć kuper, grubsze części tłuszczu (można je drobno pokroić i wytopić smalec). Oczyszczoną gęś przyprawić od środka solą, pieprzem i majerankiem, a na zewnątrz solą, pieprzem i słodką czerwoną papryką. Nie nacierać na wierzchu majerankiem, bo on lubi się przypalać, a zważywszy na długi czas pieczenia jest to bardzo prawdopodobne. Do środka gęsi włożyć farsz i spiąć wykałaczkami albo szpilkami do mięsa. Nóżki związać sznurkiem albo grubą nitką.  Tak przygotowaną gęś włożyć do lodówki na 12 – 24 godzin. Pół godziny przed pieczeniem wyciągnąć gęś z lodówki, włożyć na blachę, wlać 1 szklankę wody i zostawić, aby nabrała temperatury pokojowej. W tym czasie nagrzać piekarnik do 230 stopni (góra – dół). Gęś wstawić do piekarnika (ułożyć na początku piersią do dołu) i piec 30 minut. Po 30 minutach zmniejszyć temperaturę do 160 stopni i piec po 45 minut na każdy kilogram mięsa (moja piekła się 30 minut w 230 stopniach i 4 godziny w 160 stopniach). Po zmniejszeniu temperatury dobrze jest gęś przykryć kawałkiem folii aluminiowej, żeby skórka się za mocno nie spiekła. Mniej więcej w połowie pieczenia obrócić gęś piersią do góry.
W trakcie pieczenie często polewać gęś wytopionym tłuszczem (ja to robiłam mniej więcej co 20 – 30 minut). 30 minut przed końcem pieczenia usunąć folię aluminiową i pozwolić, aby skórka się mocniej przypiekła. Wyciągnąć gęś z piekarnika i pozwolić jej „odpocząć” przez 10 – 15 minut (można przykryć folią aluminiową, aby nie traciła temperatury, ale wtedy skórka już nie będzie tak chrupiąca – ja nie przykrywam).
Gęś podawać z ulubionymi dodatkami. U nas były mini kluski śląskie, buraczki z papryką i cebulą oraz surówka z czarnej rzepy.